Są obłędnie pyszne. Rozpływają się w ustach. Nie mogą się nie udać, nawet kulinarnemu nowicjuszowi. Spektakularny efekt na talerzu murowany!

W andaluzyjskich domach  mięso często gości na talerzu, zwłaszcza świńskie. To rytuał wpisany w kulturę i codzienne życie Hiszpanów. W żadnym domu nie może zabraknąć oliwy z oliwek i jamona (dojrzewającej szynki świńskiej, której poświęcę kiedyś oddzielnego posta). Najlepszej jakości jest mięso ze świni iberyjskiej (cerdo iberico), czarnej grubaski, która żyje w naturalnych warunkach, na łagodnych zboczach gór.  Żywi się żołędziami, korzonkami i ziołami. Największe naturalne hodowle prowadzone są w zachodniej części Andaluzji (w prowincji: Huelva, Salamanca, Estremadura), gdzie świnie spędzają czas na powietrzu, wędrując między dębami, w poszukiwaniu smakowitych kąsków. Jeśli nie macie dostępu do takiego mięsa, możecie też przygotować to pyszne danie ze zwykłej świniny.

Policzki kroję na pół. Z jednego grubego robię dwa płaskie. Obsypuję je mąką, ale jeśli ktoś ogranicza takie "zasmażkowe" nawyki, można z tego zrezygnować. Krótko obsmażam z dwóch stron i dopiero potem solę. W garnku mam przygotowaną niewielką ilość wody z listkiem laurowym, zielem angielskim, czasem goździkiem i laską cynamonu (to gdy eksperymentuję). Dodaję do garnka zeszkloną wcześniej cebulę, pokrojoną w talarki marchewkę i kilka suszonych grzybów. Grzyby niezawodnie podbijają smak potraw, nie tylko mięsnych. Policzki po obsmażeniu, posoleniu i posypaniu świeżo zmielonym pieprzem, przekładam warstwami do garnka. Przykrywam i duszę około 2,5 godziny, na bardzo wolnym ogniu (lub biegu kuchenki elektrycznej).

Mięso podaję z ziemniakami, obowiązkowo posypanymi koperkiem (w Andaluzji niestety tylko suszonym) lub z kluseczkami według przepisu mojej babci lub kaszą. Polewam wszystko sosem i dekoruję natką pietruszki. Nie może zabraknąć jarzynowych dodatków: sałatki z buraków, sałatki pomidorowej, zielonej sałaty czosnkowej lub zwykłego miksu świeżych warzyw.

Smacznego moi mili!